MATANGAZO, YA PAROKIA

MATANGAZO

LEO JUMAPILI TAREHE 26 APRLI, 2017, NI JUMAPILI YA 3 YA PASAKA- MWAKA A

MATANGAZO YA PAROKIA

Ø Kutokana na tahadhari ya maambukizi ya VIRUSI vya CORONA, waamini tunaalikwa kuendelea kufuata maelekezo yaliyokwisha tolewa na mababa. Viongozi wa Vigango simamieni Jambo hili.

Ø Wahasibu wa vigango mnaombwa kuwasilisha Tsh. 40,000/= toka katika kila Jumuiya kwa ajili ya kuhudumia nyumba ya wazee (Bugando) na walelewa (kawekamo). Fedha hizi ziwasilishwe kwa mhasibu wa Parokia mwisho ni mwezi huu April.

Ø Wale wote walioshiriki kusali Novena ya Huruma ya Mungu wataendelea na sala ya  kuomba  Huruma ya Mungu kila Ijumaa saa kumi jioni, wanaomba wale wanaotaka kujiunga nao katika sala wafike kuchukua ratiba ya sala ili kila mtu  aweze kusali nyumbani kwake.  Sala ina patikana kwa mama Koku.

MATANGAZO YA NDOA

TANGAZO LA TATU

Ø Wazere bin Wanani Wazere na Magori Buhoro wa NHC anatarajia kufunga ndoa na Grace Wambura binti Masanja Lilanga na Mwisi Wambura wa NHC.

3rd Sunday of Easter, Reflection on the Gospel

3RD SUNDAY OF EASTER, YEAR A

LK 24:13-35

 In today’s Gospel, we heard two people were going to a village called Emmaus.  Some people say that they were also disciples of Jesus Christ. Why were they leaving Jerusalem? Because they were so disappointed. They had believed that Jesus was their Messiah, but he was crucified and killed. For them, Jerusalem became a place of pain, sorrow and disappointment. They were distressed and sad. There was no reason to be in Jerusalem.  So they had to travel to Emmaus to run away from their pain, sorrow and disappointment. But Jesus accompanies them. And when He broke the bread, they recognized Jesus and He restored their life. They were happy once again. And what did they do? They returned back to Jerusalem. Now, Jerusalem was not the place of death but life, it was not the place of sorrow, but a place of joy.

What can we learn from today’s Gospel? The journey of the disciples to Emmaus begins with sadness, and despair. But it ends with joy and hope. Their story now is a story filled with life and hope. The Emmaus story helps us understand that we do not walk alone. Jesus is with us. Our life is a journey and Jesus is the way and we are called to follow. It seems at time that we are alone but Jesus is with us at all times and in all situations.  Jesus reveals Himself in the Holy Eucharist in the breaking of bread as He unites the Christian community into his Body, and He communicates with us and speaks to us in the Scriptures. 

 The story of these two disciples is our story. I would like you to remember the times when our hope was shattered? Remember the times when our life was filled with sorrow and pain. Remember the times, when we wanted to run away from our disappointments, Remember, the times when we wanted to run away from our life, and remember the times when our life had no meaning? Our Lord Jesus Christ never leaves our side. In all those difficult moments of our life, He always accompanies us, and He will restore our well-being, He will restore our joy and happiness in our lives. Let us surrender all our worries and anxieties to Him.

One day, a father and son were crossing a river. The father told him, my son, hold my hand so that you may not be drowned in the river. The son replied, Dad, you hold my hand. Because if the river is deep, I may leave your hand, but if you hold my hand, I know that you will never leave me.

Dominika ya 3 ya Pasaka, Aprili 26, 2020, Mwaka A

Injili 24:13-35

Katika Injili ya leo, tulisikia watu wawili walikuwa wakienda katika kijiji kiitwacho Emausi. Watu wengine walisema kuwa walikuwa pia wanafunzi wa Yesu Kristo. Je! Kwanini walikuwa wanaondoka Yerusalemu? Kwa sababu walikatishwa tamaa. Waliamini kuwa Yesu ndiye Masihi wao, lakini alisulubiwa na kuuawa. Kwao, Yerusalemu ikawa mahali pa uchungu, huzuni na tamaa. Walihuzunika na kusikitika. Hakukuwa na sababu ya kubaki Yerusalemu. Kwa hivyo ilibidi wasafiri kwenda kijiji cha Emausi kuepuka maumivu yao, huzuni na tamaa. Lakini Yesu aliandamana nao. Na wakati aliumega mkate, walimtambua Yesu na alirudisha tumaini la maisha yao. Walifurahi mara nyingine tena. Na walifanya nini? Walirudi Yerusalemu. Sasa, Yerusalemu haikuwa mahali pa kifo lakini uzima, haikuwa mahali pa huzuni, bali mahali pa furaha. Je! Tunaweza kujifunza nini kutoka kwa Injili ya leo? Safari ya wanafunzi kwenda Emau inaanza na huzuni, na kukata tamaa. Lakini inaisha kwa furaha na tumaini. Hadithi yao sasa ni hadithi iliyojawa na maisha na tumaini.

Hadithi ya Emmaus inatusaidia kuelewa kwamba hatutembei peke yetu. Yesu yuko pamoja nasi. Maisha yetu ni safari na Yesu ndiye njia na tumeitwa kumfuata. Inaonekana kuna wakati tunajihisi upweke na tuko peke yetu lakini Yesu yuko nasi wakati wote na katika hali zote. Yesu hujifunua katika Ekaristi Takatifu wakati wa kuvunja mkate ikiwa ni shara ya kuwaunganisha wakristo na jumuia zote katika mwili wa kristo na Anawasiliana nasi na kuzungumza nasi katika Maandiko.  

Hadithi ya wanafunzi hawa wawili ni hadithi yetu. Ningependa ukumbuke nyakati ambazo ulipotezatumaini na kukata tamaa. Kumbuka nyakati ambazo maisha yako yalikuwa yamejawa na huzuni na maumivu. Kumbuka nyakati ambazo tulitamani kurejesha tumaini, Kumbuka, nyakati ambazo ulitaka kukatisha uhai wako, na kumbuka nyakati ambazo maisha yetu hayakuwa na maana? Bwana wetu Yesu Kristo hajawahi kutuacha. Katika nyakati zote hizo ngumu za maisha yetu, Yeye hufuatana nasi kila wakati, na atarejesha ustawi wetu, Atarudisha shangwe na furaha yetu katika maisha yetu. Tumtwishe fadhaa zetu, hofu na wasiwasi wetu tumtwike yeye.  

Siku moja, baba na mtoto walikuwa wanavuka mto. Baba akamwambia, mwanangu, nishike mkono wangu ili nisizame katika mto. Mwana akajibu, baba, nishike wewe mkono wangu, kwa sababu mto ukiwa na kina kirefu naweza nikakuachia, lakini ikiwa utanikamata wewe mkono wangu najua kuwa hautaniacha kamwe.

Dominika ya 2 ya Pasaka, Aprili 19, 2020, Mwaka A

Dominika ya 2 ya Pasaka, Aprili 19, 2020, Mwaka A 

Injili: Yn 20: 19-31

Injili ya leo inatueleza ambacho Yesu Kristo alifanya baada ya kufufuka Kwake. Wanafunzi wake walikuwa wamekusanyika katika chumba kidogo. Walikuwa bado wakiogopa Wayahudi kwamba Wayahudi watawaua kwa kuwa walikuwa wafuasi wa Yesu Kristo. Kwa ghafla bila kutegemea kabisa, Yesu aliwatokeza mbele yao. aliwaonyesha mikono yake na pande zake zilizotobolewa na misumari.  Aliwapa ujumbe wa amani na aliwaahidi kwamba amani Yake haiwezi kuondolewa kutoka kwao. uwepo wa Yesu ilikuwa ishara ya amani.

Wakati Yesu alipowatokeza wanafunzi wake kwa mara ya kwanza, ni kumi tu waliokuwepo. Tunaambiwa kuwa, kwa sababu fulani, mmoja wa wanafunzi, Tomaso, hakuwepo kwenye hafla hii. Hatujui kwanini hakuwepo. Kilicho muhimu ni kukutana kwake na Yesu Aliyefufuka. Alikataa kuamini kuwa Bwana amefufuliwa kutoka kwa wafu na alikuwepo kati ya wafuasi wake. Alitaka kuona kwa macho yake mwenyewe na alitaka kugusa mwili wake. Tomaso binafsi alitaka kukutana na Yesu ili kuamini ufufuo wake. Je! Kwanini Tomasi hakuamini juu ya ufufuko wa Yesu Kristo? Walipomwambia kwamba Yesu amefufuka na ameonekana kwao labda alishangaa na akajiuliza basi kwanini bado mnajificha? Alihisi kama wangemwona Yesu kweli wangekuwa wakipiga kelele kwa sauti ya juu wakiuambia ulimwengu kuwa Yesu yu hai. Kwa kuwa wamejificha na walikuwa bado wanaogopa Wayahudi, hakuweza kuamini amefufuka. Kwa kweli Tomaso alikuwa mtu wa imani. Katika maisha yake alifanya hivyo tu. Alienda mbali sana India na akafa kwa imani yake.

Kama tunavyojifunza katika Injili, Yesu alionekana wiki moja baadaye siku ya Jumapili, na alikutana nao kwa mara nyingine akawatakia Amani. Kisha akamwita Tomaso akamkemea kwa kutokuamini kwake, akamwamuru amshikeshike na kupapas mikono yake ili aamini. Je! Alimgusa Yesu Kristo? Maandiko yanatuambia kuwa macho ya Thomaso yalifunguliwa na kutamka kwa Imani. "Bwana wangu na Mungu wangu!" Wakati huo, lazima Tomaso alistaajabu na kushangaa. Mwisho wa tukio hili, Yesu alimpongoza Tomaso kwa imani yake kwake mara tu alipokutana naye. Yesu aliwahimiza wanafunzi wake kuaminipasipo kuona. Imani kwa kweli ni kukutana na Mungu kwa jicho la ndani la kiroho na kumtegemea. Na kweli tangu sasa, ufuasi wa Yesu ni kumwamini pasipo kumwona, lakini ni kutunza ushuhudo kuwa Yesu yu hai, kwamba yeye yuko pamoja nao katika yote wanayofanya, kwamba yeye ndiye chanzo cha amani yao na furaha katika majaribu yao yote na dhiki.

Je! Tunaweza kujifunza nini katika kwa Injili ya leo? Kwanza, hofu ni kinyume cha imani katika Mungu. kama wanafunzi tunaweza kuwa na woga mwingi. Hofu ya kupoteza kazi, woga wa kupoteza utajiri wetu, woga wa kupoteza maisha, hofu ya hatma yetu. Lakini sikukuu ya ufufuo inatuambia kwamba Yesu Kristo ametukomboa katika woga wetu na wasiwasi. Tunachohitajika kufanya ni kumwamini kila wakati. Kwa kumwamini Yesu Kristo tutashinda woga wetu. Kuogopa kitu chochote hututenganisha na Mungu. Pili, ni vizuri kujiuliza kuhusu uwepo wa Mungu katika maisha yetu. Tomaso alitafakari kufufuka kwa Yesu Kristo. Lakini bado alikuwa tayari kujifunza zaidi juu ya Yesu Kristo. Hata alienda India kuhubiri neno la Mungu. Ni vizuri kutafakari uwepo wa Mungu katika maisha yetu haswa tunapopitia magumu katika maisha yetu. Lakini tunatakiwa kuwa tayari kama Tomaso ili tufundishwe na  Yesu Kristo. Tafakari zetu juu ya uwepo wa Mungu unaweza hata kuimarisha imani yetu. Tunahitaji kumruhusu Yesu Kristo aongoze maisha yetu. Tunahitaji kutoa maisha yetu kwa Yesu Kristo na kwa mara nyingine tutahisi uwepo wa Mungu katika maisha yetu. Matatizo na shida zetu katika maisha yetu ziko ili kutuimarisha, na kuimarisha imani yetu kwa Yesu Kristo.

         Mtu mmoja alikuwa na shida nyingi maishani mwake. Kwa hivyo aliomba Mungu aingilie kati katika maisha yake na atatue shida zote. Aliomba mchana na usiku na siku moja akasikia sauti kutoka juu ikisema: "Nataka uende kusukuma jiwe hilo kubwa.” Mtu huyo aliamka na akiwa na shauku. Alikimbia kutafuta lile jiwe na kuanza kulisukuma. Alisukuma na kusukuma, lakini hakuambulia chochote. Aliendelea kusukuma mwamba  huo kwa siku nzima. Siku iliyofuata alifanya vivyo hivyo, lakini jiwe halikuhama hata kidogo. Kwa miezi mitatu mtu huyo aliendelea kusukuma mwamba mkubwa. Mwishowe alichoka na akaacha kusukuma. Usiku huo aliota ndoto nyingine, na akasikia sauti ikisema: "Kwa nini umeacha kusukuma jiwe?" "Hakuna kilichobadilika katika maisha yangu, bado kuna shida na jiwe bado liko pale pale," - akajibu mtu huyo. "Hakuna kilichotokea? Jitazame mwenyewe! Umekuwa mtu imara na mwenye kujitambua Zaidi.  Umekuwa shupavu Zaidi. Wewe ni mtu aliyebadilishwa sasa! Kusukuma kumekubadilisha! Hata hivyo, sikukuambia uliondoe jiwe. Nilikuambia usukume tu. Wakati utakapofika, nitaliondoa mwenyewe! "Kama unavyoona, wakati mwingine magumu katika maisha yako yapo ili kukufanya uwe imara na kukubadilisha. Matatio hayapo ili uyaondoe wewe nao. Wakati ukifika, Mungu wetu atatuokoa kutoka katika shida zetu.

Tafakari ya Paska 

Leo tunakutana uso kwa uso na Ufufuo wa Kristo, chanzo halisi cha imani na tumaini letu, kwa Ufufuo wa Yesu hutusaidia kuendelea na tumaini hata wakati wa giza kubwa katika maisha yetu. Katika Injili ya leo tumesikia kwamba Ufufuo wafunuliwa kwanza kwa Mariamu Magdalene. Kama Mitume, Mariamu hakutarajia Ufufuo. Lakini bado alifika kaburini, kwa sababu hakuweza kukaa mbali na Yesu. Mariamu Magdalene alijua kuwa Yesu amekufa. Alikuwa ameona mihemko ya askari huyo ikiivuta mioyo Yake. Alikuwa akihuzunika na Mama yetu Mbarikiwa aliposhuhudia mwili wa Mwana wake usio na uhai mikononi mwake. Na alikuwa ameuona mwili huo umewekwa kwenye kaburi. Akiwa amejaa huzuni, huzuni ya kupoteza, huzuni iliyogubikwa, alitoka alfariji ya Jumapili kwenda kaburini walikomzika. Hakufikiria juu ya ufufuo wakati anatembea njiani. Alikuwa amekabiliwa na mashaka ya mauti, imani yake na tumaini lake vilikuwa vimepotea. Kilichobaki ni upendo wake. Ni upendo huu kwa Yesu ambao unampeleka njiani kuelekea kaburini alfajiri ile tunayoadhimisha leo.

Lakini anapofika, aligundua kuwa jiwe kubwa limekwisha ondolewa. Anaona kaburi tupu. Hitimisho lake la haraka ni kwamba mwili wa Yesu ulikuwa umechukuliwa na mtu. Mara moja alikimbilia kwa wanafunzi wake ili kuwajulisha juu ya mwili wa Bwana uliopotea. Ilikuwa ni hali ambayo Mariamu alihisi asingeweza kukabiliana nayo mwenyewe. kwa hivyo akarudi mjini kuwatafuta Petro na Yohane. Mariamu ni mfano bora wa mtu ambaye aliendelea kupenda na kuamini hata wakati hakuweza kuelewa; na huo ndiyo upendo na imani ambayo mwishowe hupata utukufu. Tumealikwa pia kuwa kama Mariamu Magdalen. Wakati mwingine katika maisha yetu, hatuwezi kupata majibu kwa matatizo na shida zetu zote. kuna mambo ambayo hatuwezi kuyaelewa katika maisha yetu. Lakini kama Magdalene lazima tumwamini na kumtumainia Yesu hata wakati hatujui majibu ya shida zetu. Alipomjulisha Petro jambo hilo, Petro na mwanafunzi ambaye Yesu alimpenda walikimbia mbio kwenda kaburini. Waliona tukio lote, walielewa na waliamini katika tendo la ufufuo. Mpaka wakati huo walikuwa wameshindwa kuelewa maana ya ufufuo. Mara tu walipoona jinsi nguo zilivyotunzwa ghafla wakakumbuka mafundisho Yake na kila neno Alilosema.
Wakaanza kuamini kwamba Yesu amefufuliwa kweli kutoka kwa wafu. Wakaanza kupata kiwango kipya cha ukombozi maishani mwao. Walipata upendo usio na ubinafsi na msamaha usio na masharti. Maisha yao yalibadilishwa. Kubadilika kwa maisha ya wanafunzi ni moja ya dhibitisho wa ufufuo wa Yesu. Hawakuogopa tena kuhubiri Injili, hawakuwaogopa watu, walikuwa na ujasiri na waliamini juu ya Yesu kwamba Yesu ndiye Mwana wa Mungu pekee.

Je! Tunaweza kujifunza nini kutoka kwa Injili ya leo? Kwanza acha tuangalie juu ya jiwe lililokuwa limeondolewa. Jiwe lililowekwa kwenye kaburi lilimaanisha kuwa Yesu amefungwa ndani na Hawezi kutoka. Lakini Mungu alifanya njia mahali palipoonekana  hapana njia. Akavingirisha lile jiwe kwa nguvu ya ufufuo na Yesu akaibuka mshindi. Hiyo ndivyo nguvu ya ufufuo inavyofanya kwa kila mwamini, inaondoa jiwe. Kama Mariamu Magdalene tunaweza kuwa tunashangaa ni nani atakayeondoa jiwe kwa ajili yetu; jiwe la msongo wa maisha, jiwe la ugonjwa, jiwe la hofu, jiwe la kukata tamaa, jiwe la wasiwasi na jiwe la umaskini na jiwe lolote ambalo shetani ameweka katika njia zetu. Uwezo wa ufufuo wa Yesu Kristo unaweza kuondoa kila jiwe. Mungu atatuma malaika wake kila wakati kutulinda. Mungu atatuma malaika wake kila wakati kutuambia "Usiogope."

Pasaka inatukumbusha kwamba kila Ijumaa kuu katika maisha yetu itakuwa na Jumapili ya Pasaka na kwamba Yesu anatukumbusha tushiriki nguvu ya Ufufuo wake. Tunapaswa kukumbuka kuwa tutakuwa na wakati mgumu, lakini Mungu atatubariki pia katika nyakati za Furaha tukiendelea kumwamini. Kila wakati tunapoonyesha upendo wetu kwa wengine, tunashiriki katika Ufufuo. Kila wakati tunapokabili usaliti wa kuaminiana, tunashiriki katika Ufufuo wa Yesu. Kila wakati tunapoanguka katika majiribu tanaposhindwa kuyakwepa - lakini tukaendelea kushindana - tunashiriki katika Ufufuo. Kila wakati tunapoendelea kutumaini - hata wakati tumaini letu linaonekana kuwa halijajibiwa - tunashiriki katika nguvu ya Ufufuo wa Yesu. Kwa kifupi, ujumbe wa Pasaka ni kwamba hakuna kinachoweza kutuangamiza - sio maumivu, sio dhambi, sio kukataliwa au kifo - kwa sababu Kristo ameshinda yote haya, na sisi pia tunaweza kushinda ikiwa tutaweka Imani yetu kwake.

Ufufuo ni Habari Njema, lakini wakati huo huo, inaumiza kwa sababu inahusisha kifo. Kabla ya nguvu ya Ufufuo kushika maishani mwetu, tumeitwa kufa kwa dhambi, kufa kibinafsi. Tunaweza kufisha mambo yetu wenyewe, ili Mungu aweze kufanya kile anataka kufanya maishani mwetu. Ufufuo unahusu kuuona ulimwengu wetu kwa namna mpya. Alfajiri ya  ya Pasaka, Mariamu hakukuta maiti ya Yesu. Lakini alipata kitu bora kuliko vile alivyotarajia: Yesu Aliyefufuka. Wakati mwingine hata katika maisha yetu vitu vinavyotaka hatupewi. Lakini kama Mariamu, ikiwa tunamwamini Yesu, tunaweza kupata vitu vizuri zaidi kuliko vile tulivyotarajia. Pasaka ni ujumbe wa tumaini, Furaha, upendo na ujasiri. Kama Mariamu na wanafunzi wa Yesu, tuwe mabalozi wa tumaini, furaha, upendo na hamasa kwa ulimwengu.

TAFAKARI YA IJUMUU KUU

Ijumaa kuu ni siku takatifu kwa Wakristo wte ulimwenguni na ni siku ya mapumziko kwa nchi nyingi. Wakristo wengi, ambao hawashiriki Misa siku ya Jumapili, huenda kanisani Ijumaa kuu na kushiriki katika ibada. Ni kwa sababu ya Imani ya kitamaduni kwamba Yesu alikufa kwa ondoleo la dhambi za wanadamu na kwa hivyo sisi wandamu tunapaswa kuonesha mshikamano wetu na Yesu kwa kushiriki katika sikukuu za Ijumaa kuu. Ijumaa Kuu sio siku  ya kuonesha huruma Kwa Yesu, kwa kushiriki katika njia ya msalaba na tamaduni zingine. Kwa upande mwingine kushiriki katika ibada kunapaswa kutusaidia kutafakari juu ya umuhimu wa kifo cha Yesu maishani mwetu.

Mwanzoni mwa maisha yake ya hadharani, Yesu alikua ameweka wazi maono yake na makusudi ya kutimiza maono hayo. Maisha yake yote yaliongozwa na maono na utume wake. Kabla ya Yesu kuanza huduma yake anatangaza maono yake na utume wake katika Lk 4: 181-9. Maono yake ilikuwa kujenga Ufalme wa Mungu, jamii iliyojumuishwa ambapo wanadamu wote wanaheshimiana na kupendana kama wana wa kiume na wa kike wa mzazi mmoja. Ndio sababu Yesu aliwapatia wafuasi wake sheira moja tu, sharia ya upendo, pendaneni Kamba vile mimi nilivyowapenda. Maisha ya Yesu yalikuwa Kamba kitabu kilichojifunua, yenye upendo na yasiyo na ubinafsi, ambao mtu yeyote angejifunza. Upendo unahitaji kujikomboa kutoka kwenye tamaa, kujikana na kudhamiria kushinda. Kwa kweli alionyesha kupitia maisha yake kwa ubinadamu jinsi ya kuwa mwanadamu. Mafundisho na matendo ya Yesu yaliwapa shauku na changamoto watu wenye vyeo na mamlaka katika jamii. Kama tunavyoelewa kutoka katika Injili, Yesu alilazimika kukabili upinzani kutoka kwa viongozi wa kidini wa wakati ule kwa sababu mafundisho na matendo yake yalikuwa changmoto kwao na tishio kwa maslahi ya yaliyojificha. Kwa hivyo Yesu aliuawa kama matokeo ya mchanganyiko wa usalikti, wivu, ujanja na utapeli wa wale ambao walikuwa katiak mamlaka.

Wafuasi wa Yesu ni wale wanaoshiriki maono na makusudi ya Yesu. Jumuiya za Wakristo wa kwanza zilitumia maono na utume wa yesu. Lakini walilazimika kukumbana na changamoto, pamoja na kuteswa na kuuawa kwa sababu ya kujitolea kwao kwa maono na utume wa Yesu. Swali kuu, sisi wafuasi wa Yesu, lazima tujiulize leo, “Je, tuko tayari kulipa gharamba ya kuwa wafuasi wa Kristo?” Je! Tuko tayari kuwa washirika katika maono ya Yesu? Kwa hivyo leo ni siku ya tafakari ya kina.

Je! Ninashiriki katika maono ya Yesu? Mojawapo ya maono y Yesu ni kuwasaidia walio na shida na walio katika mahangaiko. Maono yake ni kuonehsa upendo. Je! Ninashiriki vipi katika utume wake wa upendo? ikiwa tunataka kuwa washiriki katika kukamilisha maono ya Yesu tunahitaji kujiuliza, Je! Tunajitokea kwa wahitaji na walio katika shida? Au Je! Na sisi tunakuwepa kama wanafunzi wa Yesu alipowahitaji zaido. Kukumbuka shauku na kifo cha Yesu siku ya Ijumaa kuu inapaswa kutusaidia kujitolea wenyewe kuwa washirika katika maono na utume wa Yesu na kuwa tayari kulipia gharama yoyote ili kutimiza maono na utume wa Yesu katika muktadha tunaoishi leo. Wacha mateso na kifo cha Yesu vitupe ujasiri na kutimarisha tuwe washirika wa Yesu katika mono yake.

Tafakari ya Alhamisi Kuu
Injili: Yn. 13:13:1-15

Wakati wa Yesu Kristo, barabara za Palestina zilikuwa chafu na zenye matope. Wakati wa kiangazi, zilikuwa na vumbi sana na wakati wa mvua zilikuwa na matope. Hakukuwa na mabasi, baiskeli au pikipiki, watu daima walitembea umbali mrefu. Watu hawakuvaa viatu, walivaa kandambili tu. Kwa hivyo miguu yao ilikuwa michafu kila wakati. Kwa hivyo kila walipoingia ndani ya nyumba, ilibidi waoshe miguu yao. Kawaida, kazi ya kuosha miguu ilifanywa na watumwa, watoto, na wanawake, wale ambao hawakuweshimika katika jamii. Inadhihirisha ukweli wa Jumuiya ya Yesu. Mabwana hawakuosha miguu ya wageni. Wale ambao wenye mamlaka, utajiri, akili, uzuri na vyeo huoshwa. Wale ambao wasio na nafasi ndio waliosha wenzao. Lakini katika Injili ya leo Yesu kama bwana kama mesia aosha miguu ya wanafunzi wake. Ulimwengu wetu sio tofauti sana na wa Petro.

Lakini usiku huu ni tofauti, uoshaji huu wa miguu ni tofauti. Kwa mara nyingine Yesu anavunja sheria na utaratibu wa kijamii. Wakati wa chakula cha jioni Yesu anainuka kutoka kwenye meza, anaondoa vazi lake, anafunga kitambaa, anamwaga maji ndani ya bonde, na anaanza kunawisha miguu ya wanafunzi. Wanafunzi wote wanashangaa, haswa Petro hakuelewa kile kinachoendelea. Ufahamu wa Petro unabadilishwa na yeye hapendi. Fikiria juu ya mara ya mwisho ulimwengu wako kubadilika au kutishia kubadilika. Kama mabadiliko hayo yana faida nyingi kwetu tunapinga, tunakasirika, na tunapambana. Tunalalamika juu yake na kejeli kwa kuyashambulia kwa rafiki zetu tuanowaamini.

"Hautaniosha miguu yangu kamwe," Petro anajibu. "Ninashikilia kile ninachojua. Sitaki univurugie ulimwengu wangu na jinsi nilivyozoea. " Petro hataki kubadilisha mila. Wakati mwingine hata sisi tuko kama huyu; labda hatutaki mabadiliko katika familia zetu na katika Kanisa letu. Tunataka kushikamana na yale ambayo tumezoea. Kama kuhani ikiwa nitaleta mabadiliko madogo Kanisani, watu watauliza, kwanini unataka kutuvuruga, tumezoea njia za zamani. Katika sehemu zetu za kazi, ikiwa mtu ataleta mabadiliko, tunasema ni kwanini unatuvuruga wakati tulikuwa sawa na tulichokuwa tunafanya, kwanini unataka kututesa? Kwa vitu vyovyote vipya tunasema kila wakati "Hatujawahi kuenenda namna hii na hatuna nia ya hayo mabadiliko. Usitusumbue  na kutuvuruga.

Peter hakutaka usumbufu, Petro hakutaka mabadiliko, Patro alijisikia vizuri na mila za zamani. Ndio maana hataki Yesu aoshe miguu yake kwa sababu ilikuwa kawaida kwamba watumwa waoshe miguu ya Bwana. Baada ya kuosha miguu ya wanafunzi wake, anawaambia "lazima muoshe miguu ya kila mtu." Kwa maana nimewafanya vielelezo vya kwamba ninyi pia mnapaswa kufanya kama vile nilivyofanya kwenu. Yesu ametuonesha mfano wa upendo mbele yetu. Hakuna miguu iliyotengwa na upendo. Hakuna miguu isiyostahili kuoshwa. Hata miguu ya akina Yuda ilioshwa. Kuna miguu mingi. Miguu ya Vijana, wazee, waliochoka, waliopotea, waliofadhaika, wenye hasira na walioumizwa.

Kuna kila aina ya miguu. Miguu ambayo imepitia katika vitu vichafu vya maisha. Miguu ambayo imepita katika sehemu zilizozuiliwa. Miguu ambayo imesimama kwenye ardhi takatifu. Miguu ambayo imebeba ujumbe wa habari njema. Hiyo ndiyo miguu aliyoosha Yesu. Ni miguu ya ulimwengu. Ni hii ambayo Yesu anatuamuru kuosha. Hi yenyewe kabisa haitofautinai na miguu yetu. Sisi pia tumepitia vitu vichafu vya maisha. Miguu yetu pia imepita katika maeneo yaliyozuuliwa. Miguu yetu imesimama kwenye ardhi takatifu. Miguu yetu imebeba ujumbe wa habari njema. Kwa hivyo Yesu anaposema kufuata mfano wangu, haimaanishi kwamba tunapaswa kurudia ibada hii kila Alhamisi Takatifu. Hakuwa akituambia tuoshe watu 12 katika parokia zetu. Alitupatia ufahamu wa utume wake na maisha yake, na kwa hivyo, alipendekeza kwa wanafunzi wake.

Kweli, aliwakabidhi utume huu wa huduma ya upendo, ambayo ni sawa na yetu leo. Yeye anatupa utume uleule sio tu kwa mapadre na masista bali sisi wote tuliokusanyika hapa. Yesu alimpokea kila mtu, wagonjwa, makahaba, wazuri na wabaya na Alishiriki upendo wake kwa kila mtu kwa usawa hata msalabani. Je! Ni nini wajibu yetu kwa mwaliko wake wa kupenda wote? Alhamisi Takatifu sio juu ya kuosha miguu ya watu 12. Ni juu ya kushika na kufuata na hatua za Yesu kwa jinsi tunavyoshirikiana na wengine. Kwa kuosha miguu Yesu anatuonehsa mfano katika maisha yetu, mfano wa maisha yenye upendo na unyenyekevu. Wote tunaalikwa kufuata mfano huu wa upendo na huduma. Na kwa hivyo, ninagundua kuwa kunawa miguu sio tukio la kila Alhamisi Takatifu lakini ni njia ya maisha ya kila siku. Omba, kwa hivyo, kwamba sherehe hii ya Alhamisi Tukufu inaweza kutia msukumo wa kupita zaidi ya ibada nzuri!

Tafakari ya Dominika ya Matawi

Leo tutafakari juu ya sentensi moja. "Hata alipoingia Yerusalemu, mji wote ulipata mtikisiko" (Mt 21:10). Je! Kwa nini Yerusalemu ingekuwa na mtikisiko juu ya kuingia kwa Yesu? Labda Yerusalemu ilijua kitu ambacho hatukujua. Labda Yerusalemu ilijua kuwa hii ni zaidi ya Yesu tu kuja kaika mji. Labda kuingia kwake Yerusalemu ni pambano. Wanahistoria na wasomi wa bibilia wanatuambia kwamba katika maandamano ya Yesu, sio yeye tu aliyeingia Yerusalemu katika nyakati hizo. Kulikuwa na mwingine. Yesu alikuwa akiingia Yerusalemu kutoka mashariki. Upande wa pili wa mji, Pontio Pilato, gavana wa Yudea, alikuwa akiingia kutoka magharibi. Kwa sababu ilikuwa kawaida kwa mkuu wa mkoa wa Kirumi na askari wake kuja Yerusalemu kwa tafrija kuu za Kiyahudi kama sikukuu ya Pasaka ili kusiwe na shida.

Maandamano haya mawili yana tofauti nyingi. Yesu alipanda punda kwenda Yerusalemu. Pontio Pilato akapanda farasi. Yesu akaja na wafuasi wake, Pilato akaja na askari. Wafuasi wa Yesu walitupa nguo na matawi, askari walibeba silaha na mikononi. Maandamano ya Yesu  hayakuchukua silaha na hayakuwa ya fujo, yule mwingine alikuja akiwa na silaha na tayari kwa vurugu. Yesu alitaka maisha ya utaishi, Pontio alitaka nguvu. Yesu kama mfalme wa amani na maisha anapingana na kiburi, nguvu, kukandamiza, utukufu, na jeuri. Pilato kama mfalme wa nguvu alitaka kiburi,  kukandamiza, utukufu na jeuri.

Watu wawili wenye maono mawili tofauti wanaingia Yerusalemu. Yesu ana hamu au mapenzi ya kuishi, na Pontius Pilato na hamu ya utawala. Na ndio sababu kuna msukosuko katika jiji la Yerusalemu. Je! Unaona msukosuko huu katika maisha yako na jamii tunayoishi? Fikiria juu ya nyakati ambazo ulikuwa na hamu au utashi wa kujitawala mwenyewe au kumtawala mwingine. Tamaa ya utawala inaweza  kuonekana mahali popote: katika familia yetu ya asili, ndoa yetu, kanisa letu, shule yetu, mahali pengine pa kazi, nchi yetu. Fikiria nyakati ambazo mumeo alitaka kukuonyesha mamlaka yake kwako? Fikiria nyakati ambazo bosi wako alitaka kukuonyesha mamlaka yake kwako? Fikiria nyakati ambapo maafisa au polisi walitaka kuonyesha nguvu zao juu yako? Ilikuwaje? Ilijisikiaje? Nani alikuwa na nguvu na alifanya nini nayo? Ni sehemu ya hali ya mwanadamu, na imeambukizwa na imekuathiri wewe na mimi.

Sasa, nini kinatokea wakati nina tamaa au hamu ya utawala? Naanza kuishi kwa kujitenga sitaki mtu yeyote karibu yangu. Ninaogopa maoni, na ninajitetea. Sitaki maoni kutoka kwa mke wangu, sitaki kuwasikiliza wafanyakazi wangu, sitaki kuwasikiliza wengine. Ninajaribu kuwa sawa, kujithibitisha mwenyewe, na kuwa msemaji wa mwisho au mtoa amri. Ninakuwa kitovu cha ulimwengu wangu, na ninaanza kufikiria najua kila kitu. Naanza kupata uhusiano mgumu na wengine. Hiyo ndio hufanyika katika familia. Wakati mume anafikiria anajua kila kitu asingemsikiliza mkewe. Hiyo ndio inafanyika wakati kuhani anafikiria anajua kila kitu asingewasikiliza washirika. Mimi hufanya mambo yangu mwenyewe kwa uangalifu. Je kuna yeyote kati yetu sauti hii inasikika maishani mwake? Je! Unafikiria kuwa unayo tamaa ya utawala?? Je! Tamaa ya utawala inaonekanaje ndani yako? Inaonyeshwaje katika mawazo yako, maneno, au vitendo?

Na nini kinatokea wakati una mapenzi na hamu ya kuishi? Je! Unaona nyuso za nani unapofikiria mapenzi na hamu ya kuishi? Ni nini kinatokea wakati nina mapenzi na hamu ya kuishi? Wakati ninayo mapenzi ya kuishi ulimwengu unaonekana kuwa mkubwa na mzuri zaidi. Mimi ni wazi na iliye tayari kupokea. Moyo wangu uko wazi na uko tayari kujifunza, kubadilika, kupenda na kusamehe. Inanikaribisha kujitolea, kujitolea, kujitolea. Maisha yetu katika familia yetu, Kanisa na jamii yote ni juu ya kutamani au nia ya maisha. Ni hapo tu, uhusiano katika familia utakuwa sawa. Ni wakati tu tunapokuwa na mapenzi ya kuishi, tunaanza kuhisi kwamba Mungu yuko karibu nasi, na tunakuwa na shauku na nguvu. Maisha sio juu yangu. Badala yake, mimi ni juu ya maisha.

Maandamano mawili yakaingia Yerusalemu, na mji wote ulikuwa na mtikisiko. Machafuko ya Jumapili ya matawi sio, hata hivyo, ni mdogo kwa Yerusalemu. Tamaa ya utawala na mapezi ya kuishi yapo katika familia, katika Kanisa letu na katika jamii yetu. Popote wanapogongana utapata msukosuko. Yesu anatupa chaguzi mbili; Mapenzi ya maisha na tamaa ya utawala. Kuna chaguo kufanya. Wacha tujiulize ni ipi tunachagua?

Joseph Mukasa Balikuddembe was a Ugandan Catholic martyr and the majordomo at the court of Mwanga II of Buganda, recognized as a saint by the Catholic Church. Wikipedia

Born: 1860, Mpigi, Uganda

Died: November 15, 1885, Uganda

Major shrine: Namugongo

Feast: 3 June